İnsanı ayakta tutan şey yaşama sevincidir. Yaşama sevinci en fazla çocukta olur.
Neden eski bayramları çok özleriz biliyor musunuz? Çünkü bayramlarda çocukların yaşama sevinci zirve yapar. Aradığımız ve özlediğimiz şey o sevinç, o sevincin ruhumuza kattığı mutluluk ve huzurdur.
Yaşımız ilerledikçe, hayatın zorlukları bizi yordukça ve sıkıntılarla karşılaştıkça yaşama sevincimiz azalır.
İnsan yaşama sevincini kaybedince bunalıma girer. Stres ya da depresyon diye tanımladığımız şey, insanın yaşam arzusunu, sevincini ve isteğini kaybetmeye başlamasıyla kendini gösterir.
İNSANI ASIL ÇARESİZLİK ÖLDÜRÜR
Bayram ziyaretlerinde gördüm ki, insanımızın dertleri var ve bu dertler yüzünden yaşama dair karamsarlar. O yüzden de sevinçleri, mutlulukları, umutları gölgelenmiş. Bu tehlikeli bir şey.