Değerli okuyucular, çocuklar yetişkinler gibi kendilerini ifade edemedikleri ve iletişimde kelimeleri kullanamadıkları için, kendilerini oyuncaklar aracılığıyla oyunlarla ifade ederler. Bu yüzden günlük hayatta kafa karışıklığı yaşadıklarında, duyguları ve düşünceleriyle ilgili yoğun karmaşa yaşadıklarında farklı şekillerde dışarı yansıtırlar. Bu karmaşalar genellikle ebeveynler tarafından “problem yaşayan çocuk” olarak tanımlanır. Ebeveynler ise farkında olmadan bu problemli olarak tanımladıkları durumlarla baş etmeye çalıştıkça bazen istemeden iletişimi ve ilişkiyi güç hale dönüştürebilirler.
Danışan Merkezli Oyun Terapisiyle çocuklar, olumsuz deneyimlerini, başa çıkamadıklarını, yaşadıkları sorunları, ifade edemediklerini, risk alabilecekleri korunaklı bir alanda deneyimleyebilme ve çözümleyebilme becerilerini geliştirirler. Bütün bunları yaparken, kendilerini ifade edebilecekleri, sosyal kuralları ve sınırları öğrenebilecekleri, tüm hatalarıyla, eksiklikleriyle kısaca varlığıyla koşulsuz kabullenildiği ve yargılanmadığı güvenli bir ortamda olurlar. Çocuk Oyun Terapi Odasında, dağarcığındaki hayal kırıklıklarını, başa çıkamadıklarını yeniden canlandırır. Bu konteynırda (güvenli alanda) farklı şekillerde baş etme yollarını öğrenir. Bu da kendisine güvenini arttırır. Kendine özsaygısını kazanan ve kendine güvenen çocuk, problemleriyle baş edebilecek ve sağlıklı çözümler üretebilecektir. Problemleriyle yüzleşemeyen çocuklar problemlerini çözemezler.
Danışan Merkezli Oyun Terapisinde, çocuğu sözel iletişime zorlamak terapiye uygun değildir. İletişime zorlarsak kendi seviyemizde iletişim kurmuş oluruz. Terapötik süreçte çocuğun seviyesine inmek önemlidir. Oyunlarla kendileri yönlendireceklerdir. Danışan Merkezli Oyun Terapisinde çocuklar, seçilmiş oyuncaklarla oynamazlar. Kendi seçtikleriyle oynarlar.
Vedat Bey ve eşi Kamuran Hanım oğulları Berat’ı 6 yaşındayken terapiye getirdiler. Berat’ın anne-babası, tedavinin başlangıcından bir sene önce boşanmışlardı. Berat’ın oyun terapisi vasıtasıyla öfkesini ifade edebileceğini ve ebeveynlerinin daha iyi ebeveynlik becerileri öğreneceğini düşünen çocuk doktoru tarafından danışmanlık merkezine yönlendirilmişlerdi. Aile ile çocuksuz yapılan değerlendirme seansında Berat’ın tüm gelişimsel basamakları zamanında tamamladığını, hatta erken yürüdüğünü konuştuğunu öğrendim. Berat bir sene önceye kadar anne-babası boşanana kadar hiçbir kavgaya karışmamıştı. Berat anaokulunda okuyordu ve bilişsel olarak akranlarından daha ilerideydi. Her iki ebeveyn de çoğu kişinin boyu ve sözel becerileri nedeniyle oğullarının daha büyük olduğunu düşündüğünü söyledi.
Bir sonraki seansta Berat oyun odasına büyük bir hevesle girdi, hemen oyuncaklara bakmaya başladı. Ona, istediği her şeyle oynayabileceği ve tek kuralın odayı toplamaması olduğu söylendi. Berat bu açıklamadan sonra doğrudan araba ve kamyonlara yöneldi. Benimle oynamak istedi ve taşıtları yarışa hazırlamak için sıraya dizmemi istedi. Daha sonra itmeli arabaları kullanarak yarışı başlattı. İki aracı aynı anda ittiği her seferinde bana, araçlar yarış çizgisini geçince alkışlamam talimatını verdi. Oyun bu şekilde defalarca sürdü. Berat oyun odasından çıkarken zorluk yaşamadı ve bana; “Çok eğlendim, bir daha geldiğimde nasıl çerez yuttuğumu da oynarız” dedi.