Herkesin “kriz” tanımı; içinde bulunduğu sınıfa, ekonomik koşullara ve beklentilerine göre değişiklikler gösterir. Örneğin dövizin değerindeki sıradışı artışın ithalatçı firma için anlamı “para kaybetmek” iken, o firmada çalışan bir işçi için “işsizlik ve açlıktır.” Hele hele 1999 ve 2001 krizlerine şahit olanlar için “kriz” sözü başlı başına bir krizdir! Anımsattığı şeyler de gözyaşı, yoksulluk ve yoksunluktur. Parçalanan ailelerdir, yaşanan tarifsiz acılardır. Hele hele kredi kartı, banka kredisi ya da kişilere “borcu olan” yurttaşlar için ekonomideki her sarsıntı çok daha büyük “insani” dramlar anlamına gelecektir. Bu anlamda toplumun tüm dikkatini Papaz’a vermesi ve nerdeyse her saniye “Ne olacak bu Papaz meselesi?” demesi normaldir.
Ancak bu hikâyede eksik olan şey, özellikle iktidara yakın medyanın meseleyi sadece “Papaz’a indirgemesi” ve sanki Papaz meselesi olmasa herşey yoluna girecekmiş gibi davranmasıdır. Oysa Papaz, konunun sadece bir tarafıdır. Yarın, Papaz ülkesine dönse bile sorunların ortadan kalkma ihtimali yoktur.
Zira Türkiye’nin ana sorunu: Değişen dünyada yer bulamama sorunudur!
YENİ DURUMA GÖRE HAMLELER
Evet, asıl gerçek budur. Papaz, sadece vitrin malzemesiyken arka planda ittifaklar sarsılmaktadır, yeni arayışlar başlamaktadır. Dünya, adı konmamış bir 3. Dünya Savaşının içindedir ve herkes bu yeni duruma göre hamleler yapmaktadır. Örneğin; ABD yönetimi, PKK-YPG’ye binlerce TIR’lık silahı Papaz’dan önce de Papaz’dan sonra da vermiştir! Ya da İran’a yönelik “ambargo” uygulaması Papaz evine gitse de gitmese de masadadır ve bu tav...