ABD Başkanı Obama, iki yıl önce DEAŞ tehlikesinden bahsederken, üstesinden 30 yılda ancak gelinebilecek bir tehditten bahsediyordu. DEAŞ’ı bitirmek için 65 ülkenin işbirliği içinde bölgeye akın etmesi haliyle herkese tehlikenin çok “büyük” olduğunu düşündürdü. Dünya anlamakta zorlansa da büyük devletler hep “büyük” DEAŞ tehdidinden bahsedip durdu.
Dünya DEAŞ’ın korkunç yüzünü daha çok internet üzerinden çekilmiş ürkütücü katliam filmleriyle gördü. Batı medyası son birkaç yılda bu kısa filmlerden büyük bir DEAŞ efsanesi yaratmayı başardı.
Fakat sanıldığı gibi efsanenin büyüklüğü tehlikenin büyüklüğüyle pek de orantılı değildi; Irak ve Suriye’de dağınık halde bulunan 30-40 bin kişilik bir terör örgütünün, 65 ülkenin gücü karşısında tehdit sayılması akla uygun görünmüyordu.
Efsanenin büyüklüğü aslında Batı’nın bu topraklara dair hesaplarının büyüklüğüyle doğrudan ilintili. Batı, büyük bir DEAŞ tehdidi yaratarak Ortadoğu üzerindeki hesaplarını gerçekleştirmeye koyuldu.
Ta ki Türkiye meseleye doğrudan müdahale edene kadar.
ABD’nin DEAŞ’ı bahane ederek Türkiye’nin güney sınırında terör koridoru oluşturmaya başlaması, Ankara’nın müdahalesini kaçınılmaz hale getirdi. Türkiye, Fırat Kalkanı operasyonuyla birkaç günde Azez ve Cerablus hattını DEAŞ’tan temizlemeyi başardı. Operasyonun 54 gününde Türk Silahlı Kuvvetleri, bin 130 kilometrekarelik bir alanı kontrolü altına aldı. Ve dün itibarıyla da TSK destekli ÖSO kuvvetleri, DEAŞ efsanesine kaynaklık eden Halep’in kuzeyindeki Dabık Kasabası’nı ele geçirerek, Batı’nın yarattığı büyük bir balonu söndürdü. Üstelik bu başarı sadece birkaç haftalık hazırlık ve bir kaç gün süren bir operasyonla elde edildi.
Dabık’ın alınması hem DEAŞ tehdidinin yalan olduğunu gösterdi hem de DEAŞ’ın örgüt içi tutarlılığını üretmeye yarayan “kutsal savaş” efsanesini çökertti. DEAŞ liderlerinden Bağdadi, her ne kadar “beklenen kutsal savaş bu değil” dese de, Türkiye’nin Dabık hamlesiyle DEAŞ efsanesi bir daha toparlanamayacak şekilde yerle bir oldu.