Gönül inzivamın muhasebe günlüğü… Bir Ramazan hatırası… O gün kendime dedim ki:
Tasdik et imanını, amelinle doğrula amentünü. Namazınla, orucunla, zekâtınla, haccınla, cihadınla tasdik et, kalbinin tasdik ettiklerini. Öyle secde et ki, Rabbin görünsün secdende. Öyle haşyet yaşa ki, kıyamında, rükûunda, ahiret tüllensin sende. Melekler selam dursunlar selamına.
Allah’a yönel niyazında. Ellerini ona açarken, kalbini ağyara açma sakın. “Sadece sana kulluk ederim” derken, seni yalanlamasın vicdanın. Vicdanınla birlikte söyle niyazını. Kalbin vicdanını, vicdanın kalbini ve davranışların cümlesini hep doğrulasın.
Sen Kâbe’ye döndüğünde kalbin de Kâbe’ye dönsün. Mescidlerde asılı olsun bir de kalbin. İbadetle serpilsin, gelişsin bedenin. İlahi gölge görünsün sende böylece, daha dünyada iken ve mahşerden çok önce..
Öyle oruç tut ki, imanın Kevser taşısın günün sonunda iftarına.. Açlık sende açılsın, bütün açlar yerine. Karnı aç olanları da, kalbi, ruhu aç olanları da doyursun senin orucundaki açlık. Sen oruç tutarken, o da seni tutsun, zaaflarınla sürçeceğin yerlerde. Düşmeden yere, çıkarsın seni göklere tuttuğun oruç. Cennetlere taşısın susuzluğunla seni. Neye susuzluk duymuşsan hak adına, hepsine ulaştırsın, hepsine kandırsın seni orucun. Ve neler ki sana kötülük tattıracaksa, hepsinden seni uzak tutsun.