Dünya nüfusunun yüzde onunu teşkil eden hastalar, pandemi döneminde fiziki bağlamda olmasa da psikolojik yönüyle bütün dünya nüfusunu içine alacak oranlara tırmanmış bulunuyor. Henüz meselenin bu yanına bir çare de bulunabilmiş değil. Herkes hasta… Önerilen tedaviler, cerrahi müdahale isteyen yaraya üstün körü yapılan pansumandan ibaret. Yaşanılan travmanın henüz farkında değiliz. Köklü çareler bulmak zorundayız.
Üç seneye yakın bir süredir oğlumun hastalığı sebebiyle vaktimin büyük çoğunluğu hastanede geçiyor. Görmek duymak gibi değildir. Hele olayları bizzat yaşamak, ne görmeye ne de olanları başkasından dinlemeye benzemiyor. Tedavinin manevi cephesi muallakta kaldığı sürece istenen ölçüde müspet neticelere ulaşmanın imkansızlığını görerek yaşıyorum.
Hastalar Risalesinin ne kadar önemli ve nasıl yeri doldurulamaz bir eser olduğunu bu vesile ile hakkalyakin ölçüsünde daha bir idrak etmiş bulunuyorum. Bu idrakimi gücüm yettiği ölçüde dost ve yakınlarımla da paylaşıyorum. Onlara Hastalar Risalesini tekrar tekrar okumalarını ve çevrelerine de ulaştırmalarını tavsiye...