Ayette, kim Allah’a ve peygambere itaat ederse işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği nebilerle, sıddıklarla, şehitlerle ve salihlerle beraberdir; bunlar ne güzel arkadaştır (Nisa, 69) deniliyor.
Peygamberimiz Efendimiz, kim bir topluluğa benzerse o onlardandır, buyuruyor. Ve yine, kişinin sevdikleriyle beraber olacağını haber veriyor.
Aslında bu ayet ve hadisler, Allah’ın nimet verdiği nebilerle ve diğer seçkin kullarla ebedi beraberliğin bizim için en yüce ve yüksek gaye olması gerektiğine vurgu yapıyor. Aynı zamanda bu gayeye, bu hedefe ulaşmanın yolunu da Allah’a ve Resulüne itaat şeklinde iki temel disipline bağlıyor. Bu itaat çizgisindeki birlikteliktir ki, bizi itaatimizin çokluğu ve çeşitliliği nispetinde söz konusu edilen seçkin kullarla benzeşmelere götürecektir. Onları bu vesile ile enfüsi bir burhanla tanıyacak, tanıdığımız ölçüde de seveceğiz. Sevdiğimiz için de ebediyet yurdunda onlarla beraber olmaya inşallah hak kazanmış olacağız.
Kur’an yaklaşık dörtte birlik kısmını bu tür öğretilere ayırmıştır. Kendilerine mutlak olarak uyulması emredilen nebiler sık sık ve çeşitli surelerde, muhtelif vesilelerle ele alınmış ve bize bu anlatılardan öğüt almamız emredilmiştir.
Yapılan öğütlerin ibret boyutları da ihmal edilmemiş; peygamberlerin ve hanif seçkinlerin anti tezi konumunda bulunan fert ve toplumlar da bütün olumsuz yanlarıyla tasvir edilmiş ve bu vesile ile akıbet noktasında uyarılarda bulunulmuştur.