Kötülük her zaman kötüdür. Kötülüğün en büyük zararı da kötülük yapana dönüktür. Onun için ben, kötülük yapılandan çok kötülük yapanın haline acırım. Kötülük yapılan, kendisine kötülük yapıldığının farkındadır ve bundan kurtulmanın çarelerini arar, çoğu kere de çare bulur. Fakat kötülük yapan, kendisine kötülük yapmakta olduğundan gafildir, bu sebeple de çare aramaz, arasa da nefsi kötülük istediği için çare de bulamaz.
Kötülüğe kötülükle mukabele etmek bir haktır. Ancak bu hakkı kullanmakta çok kere adalet gözetilemez. Adalet gözetilemediği için de ekseriyetle mazlum zalim durumuna düşer. Halbuki bu hak, affetmek ve daha ötesinde iyilikle mukabele etmek şeklinde kullanılırsa, bu sonuçtan her iki taraf da kârlı çıkar.
İyilik gören kötülük sahibi muhatabından iyi bir ders öğrenmiş olur. Kötülüğe iyilikle mukabele eden bu sayede muhatabının muallimi konumuna yükselir. Kötülüğe kötülükle mukabele ettiğinde ise muhatabının seviyesine düşer.
Kötülük düşüncesi, her türlü kötü ahlakı da içinde barındırır. Kötülük yapan...