Geçtiğimiz Pazartesi, Süleyman Demirel’in ölüm yıldönümüydü.
1960 sonrası merkez sağ siyasete damgasını vurmuş bir isim Süleyman Demirel.
Türkiye’nin en sıkıntılı dönemlerinde siyaset yaptı. Sol cenahta Bülent Ecevit’in sağ merkezde Süleyman Demirel’in olduğu yıllarda Türkiye, ekonomik olarak da siyasi olarak da bir mesafe kaydedemedi. Cumhuriyetin ilanı, Atatürk’ün ölümü ardından İnönü dönemi ile yaşanan olağanüstü yıllar, Demirel ve Ecevit hükümetleri boyunca da devam etti.
Sağ-sol çatışmalarında her gün 5-10 kişinin öldüğü yılları da, Türkiye’nin 70 sente muhtaç olduğu günleri de Ecevitli ve Demirelli yıllarda yaşadık. ABD’nin Marshall yardımlarıyla beraber Türkiye’nin üzerine karabasan gibi çöküşü, Ecevit ve Demirel hükümetlerinde de devam etti.
Demirel’in en büyük hayallerinden biri de Türkiye’nin başkanlık sistemine geçmesiydi ama bunu yapabilecek siyasi güce ve çoğunluğa hiçbir zaman ulaşamadı.
Yavuz Abi’nin (Yavuz Donat)Sabah Gazetesi’nde Pazartesi günkü “Demirel” yazısını okuyunca, 1987’de Süleyman Demirel’in yüzüne telefonu nasıl kapattığım geldi aklıma. Kendi kendime güldüm ve sizlerle de paylaşmak...