Geçtiğimiz hafta; muhalefet liderinin halkı başkanlık sistemine direniş için kan dökmeye teşvik ettiği yurdumuzdan uzakta, Balkan coğrafyasındaydık. Tika ve Yunus Emre'nin düzenlediği Balkanlar'da İkinci İrfan Ocakları Kültür Buluşmaları kapsamında Priştina, Prizren, Yakova, Ohri, Struga, Üsküp gibi Kosova ve Makedonya topraklarında bol bol tekke ve gönül ziyaretinde bulunduk, panellere katıldık. İki yıl önce de bu amaçla yola çıkmış, benzer bir coğrafyada birbirinden ilginç buluşmalar yaşamıştık.
Bu manevi seferlere dair gözlem ve yorumlarımı sonraki yazılara bırakarak, kültür buluşmalarının olmazsa olmazı gönül'den dem vurmak istiyorum. Hukuki birlikleri tek veri olarak öne sürerek gönül bağlarını bu sebeple zayıflatan şiddet meraklılarına inat. Devam etmekte olan anayasal sürecimiz vesilesiyle kan dökülmesinden medet umanlara da inat: Balkanlar'daki gibi birleştiren ve ayrıştıran niteliklerinden dem vuralım gönül'ün. İçimizde bizleri yeni savaştırma gerekçeleri hazırlanadursun...
***
Balkanlar; bizzat kendi halklarının dile getirdiği gibi, hiç durulmayan bir coğrafya. Bir dönem bal. Bir dönem kan. Birbiriyle yan yana, iç içe yaşayan kişilerin komşuculuk haklarına, çalışma arkadaşlığına, sosyal kurallara, toplumsal dayanışmaya riayet ederken bir an içinde hınçla birbirlerini katlettikleri bir toprak parçası.
Komünizm döneminden beri geldiğim, farklı ülke ve şehirlerini ziyaret ettiğim Balkanlara dair pek çok yazı yazdım on yıllar içerisinde. Lakin bu sefer, ilk kez bu kadar net bir hisse kapıldım. Bir arada yaşamaya devam edebilmek için burada veya orada ille gönül gerekiyor, irade gerekiyor. Hukuki yasalar çünkü sadece ateşkeslere yarıyor. Barış ve kardeşliğe değil.