Direniş adına çocukların gittiği okulları bombalıyor, ambulansa
yetişmek üzere olan çocuk ve yaşlı sivillere nişan alıp öldürüyor,
hendek ve barikatlar için kendisine canlı kalkan olmayan sivilleri
tehdit veya imha ediyor teröristler. Özyönetim adına sivillerin
yaşadığı evlere roket atıyor, ambulansları, itfaiyeyi tarıyorlar.
Doktor, öğretmen, hasta, yaralı, çocuk, kadın ihtiyar demeden
gözünün yaşına bakmadan öldürüyorlar.
Siyasetin Kürt hareketini temsil eden sorumluları ise kaypak bir
sessizlik içinde, yalan haberlerden, çarpıtılmış yorumlardan medet
ummaya çalışıyorlar. Şimdi artık ilk kez bizzat PKK'nın içinde
yıllarını geçirmiş Kürtler kamera karşısına geçmekten ve yeter
artık, bu başka bir dava, böyle direniş olmaz diyerek bu yeni kuşak
terörizme karşı çıkmaktan çekinmiyorlar.
Kimilerine göre devlet eskisi gibi ceberut, kendi halkını
bombalıyor, kimilerine göre ise teröristler ilk kez bu kadar
küresel çapta direniş içindeler. İnsanın çıldıracağı geliyor, neye
değer ki bunca dökülen kan? Her şey bu kadar gözümüzün önünde olup
biterken, bu kadar aleni bir ayrışma karşısında geveleyenlerin
siyaseti neye çözüm olabilir ki insanlık adına?