Yüz yıl kadar önce Osmanlı devletinin kurduğu büyük birlik parçalandı. Güçlükle kurulan cihan birliğinde kırılmalar yaşadı. Dünya savaşı sonucunda Osmanlı, bugünkü Anadolu sınarlarına çekilmeye başladı.
Yüzyıl başlarında savaş sonrası şiddet bitmişti fakat çıkışı zor bir labirente girilmişti. Küresel aktörlerin ümmet ve hilafet birliğini bozma planları gerçekleşmişti. Ulus devletler kurma stratejisi gerçekleşiyordu. Peki, ulus devlet akımı halklar için bir özgürlük sayılabilir miydi?
Mütareke sonrası bu yeni devletçikleri bekleyen ne idi? Haritalar değişmişti ancak değişmeyen bir şey vardı; huzursuzluk. Halkın refah düzeyi değişmediği gibi baskıcı rejimler ortaya çıkmıştı. Dikta yönetimler, ülkeleri hanedan mülkiyeti gibi yönetiyorlardı.
geldiğimizde İslam coğrafyası yeniden hareketli günler yaşıyor. Yüz yıl önce değişen harita bugün yeniden değişiyor. Geçmişi yüzyılı bulmayan devletler, yeniden bileşenlerine bölünme tehdidi altında. Libya, Suriye ve Yemen bütünlüğünü koruyamayan ülkeler arasında. Irak, daha önce aynı akıbeti yaşamıştı. Parçalanma senaryosu ile çalkantı yaşayan birçok ülke var sırada. Küresel güçlerin planları bölgeye yıkımlar ve huzursuzluk getirdi. Osmanlıdan ayrılan ülkeler şimdi yeniden bileşenlerine bölünme aşamasında.
Birlik olmak güçtür. Güçlü olmak milletlerin bekasını sağlar. Güçlü devletleri yenmek için aralarına fitne sokmak klasik bir stratejidir. Osmanlı devletinin yüz yıl önce, etnisite, mezheb ve meşreb farklılıkları temelinde, hak ve insan odaklı bir düzen kurmuştu. Yüz yıl sonra dünya hangi noktaya geldi? Küresel güçlerin vekalet savaşçılığına soyunanların bundan ders çıkarmaları mümkün değil. Türkiye’nin dünya konjonktüründe yüklendiği rol Osmanlı bakiyesi bir misyonun temsil ediyor. Türkiye’nin hücum stratejisinin bir çok yararı yanında, bölge halklarının moral duygularını yükselttiğine dair haberler ümmetin kalplerde kurduğu birliğin bir resmidir.
ŞİDDETİN VE KÖTÜLÜĞÜN KÖKENİ