Türkiye-Almanya arasındaki kriz, Türkiye-Avrupa Birliği (AB) krizine dönüşmüş durumda. Her ne kadar dananın kuyruğu Ekim ayındaki AB Zirvesi’nde büyük ölçüde kopacak gibi göründe de sonuç itibarıyla bu duygusal kopuş süreci beraberinde kurumsal bir kopuşa ya da “yeni bir kurumsal yapılanmaya” yol açacağa benziyor.
Krizdeki söylem bazındaki pervasızlık bile bunun en önemli göstergesi. Alman Şansölye Merkel’in kendi içinde çelişkilerle ve Türkiye nefretiyle yüklü tavrı bu süreci daha da hızlandırmaya yemin etmiş bir kişilik profili ortaya koyuyor. Merkel’in en başından itibaren Türkiye’nin üyeliğine karşıydım ifadesi de aslında son 12-13 yılda AB’nin bize sadece Lafontenden Masallar okuduğunu gösteriyor. AB’nin motor gücü olan ülke.
Açıkçası Türkiye-AB süreci hiç bu kadar seviyesiz bir noktaya gelmemişti. Bu da bize tarafların karşılıklı olarak “boşanma” sürecine geldiğini gösteriyor. Gerçi boşanma nikahlı taraflar arasında olur. Dolayısıyla bu “nikahsız bir boşanma” olacak ya da moda tabirle “seviyeli ilişki” de yolları ayırma…