Sele kapılmak, yele kapılmak, cereyana çarpılmak… olduğu gibi günün politik çalkantıları, ekonomik dalgalanmalarıyla ömrünü boşa geçirmek, çene yormak ve ömrü heder etmek de var.
Mehmet Akif merhum da:
“Eğer çiğnenmemek isterseler seylâb-ı eyyâma;
Rücû’ etsinler artık Müslümanlar Sadr-ı İslâm’a.” Deyivermiş.
Bugünkü makalemde de yapacaklarımızı yazayım dedim:
Dünyadan nasibimizi almak için çalışalım.
Sevdiğimiz her meşru şeyi Rabbimizin yarattığını hatırımızdan çıkarmayalım ve Ona hamdimizi ve şükrümüzü sunalım.
Haram para, makam, rütbe ve şehvetin peşinde koşmayalım. Adam gibi adam olalım da onlar, gölge gibi bizim peşimizde koşsunlar.
Leylalarımızı ve Mecnunlarımızı yaratan Mevla’mızdır.
Gönül gözümüz hep Rabbin rızasına kilitlensin, ayaklarımız cennete ve Rabbin Rahmetine doğru koşsun.
Hazreti İbrahim aleyhisselam gibi yolumuzun üstüne ateş çukurları kazsalar, Allah korkusu ve sevgisi onların ateşini söndüreceğinden yolumuza devam edelim.
Yolumuz Hazreti Yusuf gibi hapishaneden geçecekse hapishaneyi saraya ve cennete giden bir konaklama yeri olarak görelim.
Baktığımız, tuttuğumuz, tattığımız, kokladığımız her yer ve her şeyi Allah’ın yarattığını bilerek gönlümüz hep onunla olsun.