Türkiye’de yeni bir dönemin açıldığı aşikar. Bu yeni dönem cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin değil, sistem değişikliği yeni dönemin bir sonucu. Eski yerleşik düzen taraftarları kendisini tasfiye edenin bir siyasi aktör olduğunu düşünse de, bu eksik düşünce aslında CHP’nin başını çektiği statüko yanlılarının yel değirmenlerine karşı ümitsiz kavgasına dönüştü.
Tabii ki siyasi aktörlerin süreçlerdeki rolü kritik önemdedir. Ancak yukarıda ifade ettiğimiz statükonun yanlış konumlanmasının altında, milleti ve değişen dünya şartlarını temel aktör olarak görememek yatıyor.
Erdoğan ve AK Parti’nin en önemli özellliği, başarısının altında yatan neden aynı zamanda… Milleti tek irade olarak kabul etmek… Onun talep ve ihtiyaçlarını siyasi dil ve siyasi programa tercüme etmek. Bu tercümeyi icraat olarak uygulamak. Kendisini seksen milyon, hatta yurtdışındaki yurttaşların tamamına doğru esnetmeye olan gayreti… Böylelikle, milletin talep ve beklentileriyle özdeşleşmenin sonucu olarak arka arkaya gelen seçim başarıları… Darbelerin, milletin iradesine sahip çıkmasıyla başarısız olması ve makus kaderin tekerrür etmemesi…
Oysa CHP’nin başını çektiği yerleşik düzen aktörleri, kendi tabanlarının dahi taleplerini merak etme ihtiyacı hissetmeden, onların gerçeklik duygularını kontrol etmek, korku ve depresyonlarını beslemekle koca bir 15 seneyi heba ettiler. Seçmenlerini aktörleştirmek yerine onları nesneleştirmeye çalıştılar.