HDP’li birtakım kişilerin tutuklanması karşısında Batı’nın verdiği tepkiyi mesela 15 Temmuz işgal denemesine vermediği tepkiyle karşılaştırdığımızda neler düşünmemiz gerekir?
Ya da CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun tutuklandıktan sonra Demirtaş’ın eşini araması noktasında gösterdiği hassasiyeti, PKK’nın Diyarbakır’da öldürdüğü şehit ailelerinden esirgemesi nasıl yorumlanmalı?
Peki kendi partisinin de evet dediği dokunulmazlıkların kaldırılmasından sonra uygulanan bir hukuk pratiği karşısında Kılıçdaroğlu’nun halkı ayaklanmaya çağırmasına ne diyeceğiz?
Batı’nın, tutuklamalardan sonra PKK’nın Kürt sivillere bu vahşi saldırısını panikle DEAŞ’a yıkmaya çalışması ile Belçika mahkemesinin PKK’yı terör örgütü değil, devlete karşı silahlı mücadele veren meşru bir yapı olarak kabul etmesinin arasından sırıtan zihniyetin akrabalığı nasıl açıklanabilir?
“Üst akıl filan yok” diyen zevat tabii bunu da bir rastlantı veya Batı’nın Türkiye’yi anlayamamasıyla açıklayıp ülkenin (Erdoğan’ın) otoriterliğe kaydığı iddiasıyla soslayacaklardır. Bizler komplovari düşündüğümüz için alakasız olaylar arasında bağlantı kurup duygusal/kompleksli davranıyoruzdur. Rasyonel baktığımızda her şeyin etki tepkiyle yuvarlanıp gittiğine ikna olabiliriz.
Geçenlerde eski bir siyasi lider Türkiye’nin mutlaka AB çıpasında kalması gerektiğini söylüyor ve bunun zıddının ülke için bir felaket olacağını ifade ediyordu. Samimiydi de. Buna benzer düşünen ABD ekolü savunucuları da vardır. Bir de Avrasyacılar var. Bunlar da birbirleriyle sürekli çekişirler.
Yani şu söylenir bize: Türkiye ayakta kalmak için bu ekollerden (manda mı desek?) birisine mutlaka tabi olmalıdır. Eğer bu seçim doğru (en güçlüden yana) yapılırsa Türkiye’ye yaşam hakkı doğar, tabii buna yaşamak denirse.