Evrenin bir işleyişi var. Termodinamik yasasına göre çürüme
kânûnuna tâbiyiz. Varolan her şey o an ölmeye, çürümeye de
başlıyor. Canlı cansız, organik inorganik tüm varoluşun içinde
olduğu kânûn bu.
İnsan cennetten kovulup dünyaya düştüğünde, kaynağın merkezinden
koptuğu için bu yasaya tabi oldu. Âdem doymak için toprakla
cedelleşecek, Havva acıyla doğuracaktı.
İster çoğumuz gibi tüm varoluşu Allah'ın yarattığına, ister
Newtoncular gibi yaratıp tatile çıktığına, ister ise her şeyin
rastlantı eseri oluştuğuna inanın, sonuç değişmiyor, çürüme ve ölüm
kânûnuna tâbiyiz.
Bir şeyi kendi haline bıraktığınızda, o şey dirileşmiyor,
tazelenmiyor, çürüyor ve bozuluyor.
Çoğu şeyi doğduktan sonra ve aklımız başımıza gelirken kucağımızda
bulduğumuz için, onları sorgulamıyor, onlara yabancılaşmıyor ve
üzerinde düşünmüyoruz, genellikle...
Bu ne anlama geliyor? Hayatımıza nasıl yansıyor?