Manidar şekilde tarih konuşmaya başladık.
Gündemin hızla değiştiği, hatta bunun ironi konusu olduğu bir ülkede tarihin bu kadar gündeme gelmesinin bir anlamı olmalı...
Aslında bu gündemi ne başkası, ne de Erdoğan keyfince belirliyor; bu ihtiyacı bize hissettiren, eski düzenin cüssesini taşıyamıyor, çatırdıyor oluşu...
Eğer bir Kılıçdaroğlu değilseniz; (Allah saklasın), Cumhurbaşkanı’nın Lozan’a dair sözlerinin Kurtuluş Savaşı ile ilgili olmadığını, Türkiye’yi nasıl bir kapana kıstırdıkları ve çoğu şeyin sahada kazanılıp masada kaybedildiğiyle ilgili olduğunu bilirsiniz.
Ha, Lozan’da daha iyi bir anlaşma yapmak mümkün müydü? Öncesindeki gizli anlaşmalar neydi? Bunlar da serinkanlılıkla bugün konuşulması gereken şeyler. Çünkü Erdoğan bunları laf olsun diye gündeme getirmiyor.
Çünkü 1 ve 2. Dünya savaşlarında kurulan dünya düzeni bir yandan çatırdıyor, bir yandan da üst akıl dediğimiz finans kapital, işte terör örgütleri ve proxy savaşlarla bu dünyaya istedikleri nizamı vermeye çalışıyorlar.
Türkiye bu hikâyenin tam ortasında.
Bugün ise dünden kopuk değil. Yarın ne olacağı dün ve bugün arasındaki bağları doğru/gerçekçi kurmakla doğrudan ilgili.
İşte Cumhurbaşkanı bunu yapmaya çalışıyor.
Şu an muhtemelen birçok gizli anlaşmalar yapılıyor, Sykes-Picot gibi... Gizli anlaşmalar bölgesel hâkimiyet paylaşımlarında (bknz. Suriye) fiili durum yaratmak içindir. Sonra yaratılan bu fiili durum (olduğu kadarıyla) bir sonuç doğurur, hedef devlet/halklar bu sonuca itaat ettirilir. Nihai olarak son durum açık anlaşmalara yansır.