Madde madde ilerleyelim...
* Çözüm Süreci gibi bedel ödemeyi gerektiren barış projeleri siyasi değil, ahlaki niteliklidir. Sadece oy düşünen bir siyasi parti, böyle bir projeye girişmez, girişemez, girişse de etkili olamaz.
* Kürt sorunu Cumhuriyet'in dışlayıcı, ötekileştirici kurucu iradesinin bugünlere acı bir hediyesidir. Kuruluş tercihi kapsayıcı, etnik kimliklere kör eşit vatandaşlık zihniyetinde olsaydı, bugün bu çapta bir soruna sahip olmayacaktık.
* Soğuk Savaş döneminde ve darbeden sonra sorunun soyut/somut alanını domine etmeye başlayan PKK ise vesayetin manivelası olarak kullanılmıştır.
* AK Parti öncesi dönemde Kürtler özellikle 1990'lı yılların şiddet pratiğiyle ülkeden duygusal olarak kopmuş, fiziki kopuş ise konjonktüre kalmıştı.
* Özal görece erken dönemde bu riski görmüş ve bu nedenle tasfiye edilmişti. Erbakan'a darbenin bir nedeni de bu soruna çözüm odaklı yaklaşmasıydı.
* Milli bir lider ve partinin bu sorunu çözmeden yol alması mümkün değildi. PKK sorunu bu ülkenin ayağına pranga olarak geçirilmişti. Elektronik denetim sistemine benzer bir işlevi vardı ve sivil siyaset güçlendiği anda alarm veriyordu.
* Türkiye büyümek için demokratikleşmek, demokratikleşebilmek için bu sorunu çözmek durumundaydı.
* Ahlaken de insanların doğuştan getirdikleri haklarını devletin gasp etmesi kabul edilemezdi. Hele bunu dindar bir parti asla kabul edemezdi.
* Çözüm Süreci toplumsal barışın tesisi, bölünmeyi durdurma ve demokratik Türkiye için kaçınılmaz bir tercihti.