PKK dün de Kürt vatandaşlarının hakları bağlamında mücadele veren bir örgüt değildi, bugün de değil. Ancak eski devletin PKK ile mücadelede Kürt vatandaşları ayrı tutmaması sonucunda oluşan ağır insan hakları ihlalleri ve Kürtçe yasağı nedeniyle kendisine bir meşruiyet alanı bulmuştu. Hatta bu meşruiyet alanı ona altın tepside sunulmuştu. AK Parti dönemi başladığında eski devlet aklında radikal değişim yaşandı. Bu durum bizzat AK Parti’nin ayırıcı özelliklerinden birisiydi. Recep Tayyip Erdoğan’ın 2005 Diyarbakır konuşması gerçekten bir milattı; zaten parti programında bu soruna nasıl bakıldığı çok netti. Yazının ilk cümlesindeki tespitin bugün çok daha netleştiği ortada. Bu tespit gerçekten çok önemli. PKK’nın kimyasının doğru teşhisi, bu sorunun çözümünde hayati önem taşıyor. Özal’dan beri tüm süreçlerin örgüt ve arkasındaki güçler tarafından tuzaklara dönüştürülmesi de bu kimyanın özelliklerinden kaynaklanıyordu. PKK gibi örgütler üzerinden Türkiye ve Ortadoğu’yu dizayn etmek… PKK’nın Türkiye ve Kürtlerle ilgisi, Türkiye’nin Suriye politikalarını kısıtlama yönünde ülke içindeki istikrarı yok etmekle sınırlıdır. Bu noktada tabii ki Kürtlerin ve Türklerin birbirine düşman edilmesi, mümkünse karşı karşıya getirilmesi gerekiyordu. Ne Suriye’deki iç savaşı Türkiye’ye taşıyabildiler ne de bu kirli oyuna vatandaşı ikna edebildiler. Türkiye Azez-Cerablus hattının PKK tarafından kapatılmasına müsaade etmedi. ABD’nin ÖSO ile değil de PKK ile Rakka’ya yönelmesi buna bir cevap. DAEŞ’i PKK’yı meşrulaştırmak üzere İngiliz anahtarı gibi kullanıyorlar. Türkiye’yi PKK’ya alıştırmaya çalışıyorlar.