PKK sorununun, Kürt vatandaşların hak/hukuk ve kültürel talepleri ile alakasının olmadığı, ama Suriye ile doğrudan bağlantılı bir “iç” mesele olduğunu çokça tekrarlamıştım.
PKK’nın Kürt/Kürtçe inkarının yarattığı bir atmosferin sonucu olarak ortaya çıktığı, sonradan şiddet üretme potansiyeli ile dış güçlerin maşası olduğu, Suriye’de bir devlet kurma olasılığı belirince de “Türkiye’deki barışı, Suriye’deki savaşa değiştiği” tezi bile eski artık.
PKK, en başından beri Türkiye’yikontrol ve dizayn etme mekaniğininbir dişlisiydi.
Hatta PKK’nın devlet kurmayı hedefleyen “bir orijinalliğe” sahip olduğunu dahi düşünmüyorum. Şu an tabii ki Suriye’de yapılmaya çalışılan şey budur; ancak PKK’nın varlığının amacı, PKK’nın karar verebileceği bir şey değildir. Meselenin sınırı, PKK’ya bir devlet hediye etmek olmaz.
Lakin Türkiye’nin güneyini kapatmak, Güneydoğu’yu koparmak, yani bu yolla Türkiye’yi dizayn etmek bağlamında sentetik bir devlet kurmak işlevsel olduğunda, PKK bu rolü üstlenir.
Nihai amaç Türkiye ve hinterlandının dizayn edilmesidir.
Zaten bu amaç için yaşatılmış ve semirtilmiştir. Tıpkı FETÖ ve diğer örgütler gibi.
PKK’nın gerçek işlevi, bir etnik kesimin geçmişteki sorunları ile kamufle edilmiştir. Bu yolla kısmen toplumsallaşmış, acılı bir hafızanın üzerinde güçlenmiştir. PKK gerçek rolünü Kürt sorununun içine gömmüş, orada gizlemiştir. Daha doğrusu onu yöneten üst akıl böyle bir taktik uygulamıştır.