Dostoyevski Anna Karanina adlı romanının başlangıcında “mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin ise kendine özgü bir mutsuzluğu vardır” derken yanılıyordu. Mutluluğun da mutsuzluk kadar değişik formları var.
Mutlu eşlerin bir formu aralarındaki güçlü olumlu duygular üzerinden geliyor. Birbirlerine aşık veya güçlü sevgi duyuyorlar. Diğer bir form, aile üzerinden yürüyor. Birlikte kurdukları aile onların mutluluklarının kaynağı. Kendi aralarında yaşadıkları yakınlık ile çocuklarıyla kurdukları bağ birleşip birliktelikleri perçinleşiyor. Başka bir formda ise yaşamdaki dayanışma üzerinden işleyen ama içinde bireysel sevgi ve aile olma unsurları da eklenmiş oluyor. Bir başka formda ortak değerler, inançlar üzerinden bağlanma oluşmuş oluyor. Yani her bir mutluluk formunda bir element baskın iken diğerleri bir unsur olarak katılıp her biri kendine