Bu hafta odak noktamızda yine Suriye var.
Yazarken uygun tabir bulmakta zorlandığımız, kuru bir yazıyla tarif etme çabası içinde olmaktan utanç duyduğumuz yeni bir trajedi yaşandı Suriye’de.
Küçücük bedenlerin sudan çıkan balıklar gibi çırpına çırpına can verdiği, bir taraftan da etrafa “Bana bu yapılan nedir” bakışı fırlattıkları, zulmün, zorbalığın son raddesini temsil eden, insana “İyi ki cehennem var” dedirten görüntüler…
O yüzden eğer bugünlerde Suriye’ye bir füze düşecekse, o füzenin doğrudan Beşar Esad’ın tepesine inmesini gönlümden geçiriyorum.
Dün, Meclis koridorlarında Hükümet Sözcüsü Bekir Bozdağ’la karşılaşınca, aklımdan geçen bütün soruları arka arkaya sormaya başladım.
Bozdağ, Duma’daki kimyasal saldırı için, “Emareler rejimi gösteriyor” dedi.