Bizim apartmanda üst katlardaki komşumuzun bir oğlu var.
İsmini yazmayayım, zira bu yazıyı okumaları halinde kendisi olmasa bile aile büyükleri bu yazacaklarıma fena halde içerleyebilir.
Binaya girip çıkarken site içinde bisiklet sürerken, kan ter içinde top peşinde koşarken görmeye alışık olduğumuz o çocuk, bir ara gözlerden ıraklaştı.
Bir gün asansörde kendisiyle karşılaştığımızda durulmuş, çocukluktan malulen emekliye ayrılmış, yapılan şakalara ayıp olmasın diye hafiften gülümseyerek karşılık veren bir çocukla karşılaştık.
Oydu evet.
Anlık tespitlerde benden çok daha başarılı olan hanım, “O artık TEOG çocuğu oldu” dedi.