Demokrasiyi içselleştirebildiğiniz oranda, siyasal çözümleri seçim sandığında bulursunuz. Hiçbir demokraside "Sandık teferruattır" söylemi bir anlam taşımaz. Ama kendilerini halklarının insanlarından daha üstün, daha eğitimli ya da daha seçkin olarak görenler, seçim sandığına değil cephane sandığına oynarlar... Cuntacı, darbe tahrikçisi, provokatör, eylemci ve hatta terörist olurlar. Sahnelenen rezillikler Yakın tarihimiz bunların sahnelediği rezilliklerle dolu değil mi? Demokrasinin nihai çözüm mekanizmasının seçim sandığı olduğunu kabul etmeyen kesimlerin eylemlerini meşrulaştırmak için ürettikleri gerekçeleri ve sahneledikleri soygunu en son 28 Şubat post-modern darbesi döneminde fazlası ile görmedik mi? "Halkın egemenliği" yerine "Vesayetçi kurumların egemenliği"ni yeğ tutan bu aymazlar vatanın kurtarıcısı, Cumhuriyet'in kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ü bile "Kemalizm" denilen donuk bir ideoloji içine yerleştirmediler mi?