Uluslararası danışmanlık şirketi Deloitte, pandemi döneminde dünya çapında Y ve Z kuşağının durumu ile ilgili bir araştırma yaptı. Y kuşağı 1980-1999 yılları arasında doğanları, Z kuşağı da 2000 ve sonrası doğumluları kapsıyor. Bu araştırmada yok ama bilgi olarak aklınızda kalsın, 1965-1979 arasında doğanlara da X kuşağı deniyor.
Araştırmanın Türkiye ayağında Y kuşağını temsilen 300 kişi ile görüşülmüş. Yarısı kadın, yarısı erkek olan katılımcıların yüzde 86’sı ya üniversite bitirmiş, ya da halen okuyor. Araştırmanın genel sonucu şu: Y kuşağı endişeli ve mutsuz. Yüzde 55’i kendini her zaman kaygılı ve stresli hisediyor. Bu konuda dünya ortalaması yüzde 44. Yüzde 66’sı ebeveynlerinin kuşağından daha mutsuz olacağına inanıyor.
Bunda da dünya ortalaması yüzde 45. Bu kuşağın endişeleri ise ailelerinin refahı (yüzde 47), günlük mali durumları (yüzde 41), uzun vadeli mali durumları (yüzde 41) ve işyeri ya da kariyeri ile ilgili olasılıklar (yüzde 40) olarak sıralanıyor. Buradan çıkan sonuç şu: Gelecekleri ile ilgili müthiş bir belirsizlik içindeler. Halen yaptıkları işte kazandıkları para kaygılarını gidermeye yetmiyor.
Tabii bunda pandeminin etkisini gözardı edemeyiz. Şu an birçoğunun çalıştıkları yerlerde yönetici pozisyonunda olan bu kuşağın endişelerini yabana atmayalım. Çünkü bu endişeler, bir sonraki kuşakta daha da büyüyecek gibi görünüyor.
Araştırmanın ortaya koyduğu bir başka gerçek de Y kuşağının geçmişe özlem duyuyor olması. Hepsi 90’ların o kaygısız günlerini özlüyor belli ki. O yüzden hâlâ daha gittikleri eğlence mekanlarında 80’lerin 90’ların müzikleriyle eğleniyorlar.
Neden kıskançlık?