İnsan kendi yaşamındaki devinimle hırpalanıyor, yoruluyor, eskiyor ama bir yandan da başka yeniliklere ulaşmak için koşarken, nedense hep arkasına bakmayı tercih ediyor... Nedeni şudur bu çarpıcı paradoksun;
Çünkü her şey tuhaf biçimde değerini yitiriyor, güzelliklere değer veren eski günler antikalışıyor ve yeni nesnelere ulaşma çabalarında kendini paralayan insanlar, boş- gereksiz- yıpratıcı bir yaşam hareketliliğinin içerisinde hızla tükeniyor, ancak bunun bir türlü farkına da varamıyor...
Peki; eski yılın bitmesine, yeni yılın başlamasına iki gün kalmışken yazıya neden mi böyle başladık?..