"Töre Kıskacında Kadın" araştırmasını kitap olarak yayınladığımda Türkiye'de kadına şiddetle ilgili kapsamlı bir çalışma yoktu...
Hele de bir erkek gazetecinin kadın cinayetleri konusunda yazdığı bir kitap da yoktu piyasada...
Oysa o tarihlerde adına "töre cinayetleri" denilen vakalar Güneydoğu'yu kasıp kavuruyor, neredeyse her hafta gencecik bir kız "töre" gerekçesine sığınan feodal zihniyetin çocuk yaştaki cellatları tarafından katlediliyordu...
O kitaba dikkat çekenlerden biri olan rahmetli Duygu Asena'nın "Kadının Adı Yok" kitabıyla tanındığı dönemlerde, özellikle Güneydoğu kentlerinde vahşete varan kadın cinayetleri işleniyor ve bu şiddet zincirine karşı dehşet verici bir duyarsızlık devam ediyordu...
Velhasıl konu kadın olunca, kendi aralarında sorgulamayı ve adaleti uygulamayı gelenek haline getiren kitleler, "töre" olarak nitelendirilen feodal gelenekler ve çevre baskısının da dayatmasıyla, olaylar karşısında sessiz kalmayı tercih ederken, suçluyu da baştan ilan etmiş oluyorlardı;
"Kadının ta kendisi..."