Bilmeyen de salı pazarında, domates kasaları arasında, limon satan çığırtkanların ter deryasında kurulmuş sanır şu şanlı cumhuriyeti...
Sanırsınız ki; bu cumhuriyet şehit kanı üzerinde, tarihe iz bırakmış destansı bir mücadeleyle ortaya çıkmamış da, Kurtuluş Savaşı’nda düşman kucağından inmeyen ya da atalarının saklandığı ahırlarda peydahlanan “kinci” cumhuriyet artıklarının taşeronluğunda kurulmuş!..
Ya da kimi ahmakların aklından çıkarmadığı gibi, sanki Anadolu’yu kucaklayarak, topyekun bir mücadeleyle değil de, “padişahım çok yaşa” sloganında teslim alınmış kitleleri öteleyerek kurulmuş bu cumhuriyet...
Özellikle Demokrat Parti’nin molla-medrese desteğinde iktidara getirildiği 1946’dan bu yana, aydınlanma ateşinin çevresinde çöreklenen akrep kılıklı yıkıcıların katettiği mesafeye bakınca, aklımıza artık hep aynı soru geliyor;
“Neymiş cumhuriyeti cephelerde can vererek kuranların büyük günahları?.. Neymiş, dünyaya meydan okuyarak, yoksul ve geri kalmış topraklarda tarihin en büyük aydınlanma ateşini yakanların o hiç affedilemeyecek kadar vahim suçları?..”
Ve ne bela şeymiş şu cumhuriyet de, bir türlü mutlu edememiş 90 yıldır kimseyi... Gericiyi, bölücüyü, bağnazı, mollayı ve en önemlisi de cumhuriyetin kalelerinde beslenen işbirlikçileri bir türlü doyuramamış şu meşhur cumhuriyet...
Yani, ne zalim şeymiş bu cumhuriyet ki, çevresindeki kuşatma Anadolu Kuvvacılarının isyanıyla dağıtılırken, içinde yuvalanan kirli ve kiralık kalkışma bir türlü sönmemiş!..