“Benim adıma konuşma, benim adıma öldürme!” diye yazdım ya, o PKK’lı Kürtçüler bir ağız dolusu küfretmeye başladılar.
Her zamanki gibi küfürlerinin yanına tehdit eklemeyi de unutmadan…
Tehditleri bize sökmez.
Küfürlerini de kendilerine iade ederiz.
“Kem söz sahibine aittir!” der geçeriz.
Asıl değinmek istediğim konu bununla bağlantılı ama bir parça farklı.
“Sen zaten Kürt değilsin ki, seni Kürt olarak kabul eden kim ki!” diye başlayan cümleleri boca etmeleri…
Bağlantılı dediğim nokta şu: O küfürler ve tehditler işte bu kendini Kürtlüğün onay mercii olarak gören faşizan zihniyetten kaynaklanıyor.
Evet, dibine kadar faşizan ve benmerkezci…
Dolayısıyla tahammülsüz…
Ve dahi baskıcı…
PKK/HDP canibini eleştirdiğinizde hemen karşılaştığınız şey; küfür, hakaret ve tehdit.
Aba altından silah göstermek PKK/HDP canibinin başvurduğu yöntem…
Bir de kalkıyorlar mecliste demokrasiden ve tahammülden bahsediyorlar.
Devletin faşist ve katil olduğundan dem vuruyorlar!
Kendileri gibi düşünmeyen herkesi Kürtlükten dahi çıkarabilecek kadar faşist ve ırkçı bir anlayışın temsilcileri oldukları halde, dahası kendilerine karşı çıkanları öldürecek veya sindirecek kadar despotik/baskıcı oldukları halde kalkıp demokrasiden ve barıştan söz etmeleri yok mu, kahrediyor insanı…
Bir yalan ve iki yüzlülük ancak bu kadar kamufle edilebilir…
İnsanı kahreden bir diğer boyutu ise onların bu ırkçı ve faşizan yüzü aşikâr olmasına rağmen hâlâ o birilerinin onları demokrasi ve barış havarileri diye bağırlarına basmaları…
Sözgelimi, Demirtaş’tan “demokrasi kahramanı” diye söz edebilmeleri…
Bölgede bir ölüm makinesi olarak faaliyet gösteren PKK’ya sırtını dayayan Demirtaş’tan “demokrasi ve barış havarisi” diye söz edenlerin varlığı doğrusu kahrediyor insanı…
***
PKK/HDP canibi eskiden “makbul Kürt” tanımı üzerinden söylem geliştirirdi.
PKK’nın ideolojisini benimsiyor ve Kandil’in terörüne arka çıkıyorsanız “makbul Kürt” sayılırdınız!
Şimdi bu eşiği aşmış görünüyorlar.