Şair, âşık. Aynı zamanda sabırsız ve sakince duramayan biri; ne kadar istese de sükûnet bulamamış. Anlaşılan, aklı fikri vuslatta.
Ancak sevdiği vefâsız. O derece ki karıncanın gözbebeği ebadı kadar edecek kısmı bile yok vefânın.
Şöyle söylemiş:
“Bende yok sabr u sükûn, sende vefâdan zerre
İki yoktan ne çıkar, fikredelim bir kerre…”
Böylece bir ‘muamma’ ile ismini hem söylemiş, hem gizlemiş.