İlimsiz, irfansız, firasetsiz cahil kimselerin aşağıda zikr edeceğim konularda tartışmaları, kıt ve kısır akılları ile bilgiçlik taslamaları, derinlere dalma numaraları yapmaları, kendilerine bazı pâyeler vermeleri, fitneye sebep olmaları; edepsizlik, küstahlık, şarlatanlık ve terbiyesizliktir:
1.Kur’anı kendi re’y ve hevası ile tefsire kalkışmak. İcazetli müfessir de olsa bunu yapamaz.
2.Ehliyeti, icazeti olmadığı halde Kitabullahtan hüküm çıkartmak.
3.Müteşabihat hakkında ulu orta konuşmak.
4.Sünnet ve hadisler hakkında saygısızlık etmek. Mütevatir ve sahih hadisleri inkar etmek.
5.Şeyhlik ehliyet ve icazeti olmadığı halde şeyhlik ve mürşidlik taslamak.
6.Derviş olmadığı halde dervişlik taslamak.
İyi ve kâmil olmayan kimselerin kendilerini olgun, iyi, salih göstermeleri sahtekarlıktır.
Cahillerin onları iyi sanmaları mânevî felaketlere yol açar.
Hiçbir gerçek din büyüğünde gurur ve kibir yoktur.
Gurur ve kibir sahibi kimseler şeyh değil, müteşeyyihtir.
Hiçbir gerçek alim, fakih, şeyh, mürşid; kendisi için Müslümanlardan para toplamaz ve bunları zimmetine geçirmez.
Gerçek alimler ve gerçek şeyhler, ücretlerini halktan değil, Haliq’tan ister ve bekler.
Dünyada istemezler, âhirette isterler.