ONA dedim ki: Namaz kılanlar, oruç tutanlar azınlığa düştü…
Zekatlar Kur’ana Sünnete Şeriata fıkha göre doğru dürüst
verilmiyor… Dinsizlik densizlik yaygın hale geldi… On milyonlarca
Müslüman ilmihalini bilmiyor… Münafıklar dinin içini boşaltıyor…
Camiler sabah namazlarında genellikle boş… Para ana değer oldu…
Ahlak yıkıldı… Kadınlar islamî sınırların dışına çıktı… Faiz, zina,
yalan, gıybet… Dönme basının müstehcen yayınları… Müslümanlar çok
parçalandı, bölündü, birlik kalmadı…
O daha fazla dayanamadı, ağzını sonuna kadar açtı ve avaz avaz
bağırarak “Yeter be, yeter be!.. Ne karamsar herifsin sen!.. Be
adam biraz da iyi şeyler de bahsetsene… Bu memlekette hiç iyi işler
olmuyor mu, niçin onları görmüyorsun da bizi karamsar edecek böyle
laflar ediyorsun…” diye haykırdı, bağırmaktan mosmor oldu.
Şimdi ona söylüyorum: Sen gafil değilsin, gapgafil capcahil bir
adamsın.
Müslüman halkın namazı yitirdiği, İslam’ın ikinci temel şartını
terk ve tâtil ettiği ve şehvetlerine uyduğu bir ülkenin batacağını,
yıkılacağını bilmeyecek kadar akılsız mısın?