15 Temmuz’un iki anlamı var..
Biri; devlet içinde örgütlenmiş çetenin silahlı
ayaklanmasıdır.. İç savaş çıkarma girişimidir.. Devletin içinden
şeytanın çıkmasıdır..
İkincisi; darbeye geçit verilmemesidir.. Silaha boyun
eğilmemesidir.. Demokratik rejime sahip çıkılmasıdır..
Birincisini lanetliyoruz.
İkincisiyle gururlanıyoruz..
***
15 Temmuz’un sivil kahramanları var ama asker kahramanları da var..
Sivil kahramanları tanıyoruz, öykülerini biliyoruz.. Şehit olanları şükranla anıyoruz..
Ya asker kahramanlar!..
O gece FETÖ’cü ayaklanmaya sadece sivil halk karşı çıkmadı..
O gece FETÖ çetesine karşı sadece sivil halk direnmedi..
O gece darbeyi sadece sivil halk önlemedi..
***
Tankları, zırhlı araçları çıkarmayan.. FETÖ’cülerin karargâhları ele geçirmesini önleyen.. FETÖ’cülerle çatışan.. Birliklerini teslim etmeyen kahraman subaylar da var..
Onlar çok az gündeme geldi..
Onların öyküleri çok az yazıldı çizildi..
Açıkça onlar yok sayıldı.. Darbeyi sadece siviller önlemiş gibi bir hava yaratıldı..
Daha da ötesi ‘Atatürkçü subaylar da darbeye katıldı’ diye iftira bile atıldı..
***
Cumhurbaşkanı’nın darbeye karşı koyan, darbeyi engelleyen askerleri gündeme getirmesi, oynadıkları role vurgu yapması bir hakkı teslim etti..
15 Temmuz’un asker cephesine de dikkat çekti..
Paranın pul olması ağrıma gitti..
Dün de yazdım.. Bugün de devam etmek istiyorum..
Ama inanın Edirne’den öte geçince insan gerçekten kendini kötü hissediyor..
Hayata hesap makinesinden bakıyorsun..