BAŞBAKAN Binali Yıldırım, 7 Ağustos'un "uzlaşma kapısını araladığını" söyledi.
“Türkiye, eşsiz bir toplumsal mutabakata varmıştır, gözümüz gibi koruyacağız” diye de ekledi.
Hayatımın her döneminde iyimser oldum. Rahmetli anneannemden kulağıma takılmış bir küpe bu:
“İyilik düşün, iyilik bul.”
Onun için Başbakan’ın iyimserlik duygularına katılmamam mümkün değil.
Evet, bir uzlaşma kapısı aralandı ve o aralanan kapıyı itip ardına kadar açmak da bizlerin elinde.
Ama hiç kuşku yok ki daha da çok iktidar partisinin elinde!
İktidar partisi şunu görmüş olmalı ki kimse bu iktidarın meşruiyetini tartışmıyor.
Meşru hükümete yönelik hukuk dışı bir saldırı olduğu vakit, tereddüt etmeden onun yanında yer alıyor.
Dolayısıyla artık “Hükümetimizi yıkmak istiyorlar” paranoyasını bir kenara bırakmaları gerek.
Hükümetlerin nasıl gelip nasıl gidecekleri konusunda herkesin tavrı çok açık: Seçimle gelecek, seçimle gidecek! Bu kadar basit.
Darbe girişiminin ertesinden beri hükümet yetkilileri, sık sık gücün tek elde toplanmasının sakıncalarından söz ediyorlar.
Bu sadece askeri otorite ile ilgili bir durum değildir.
Sivil idarede de güç tek bir elde toplandığında sistem bozuluyor.
Başbakan’ın sözünü ettiği “eşsiz toplumsal mutabakatı” koruyabilmenin yolu, çoğunlukçu değil, çoğulcu bir demokrasi anlayışının iktidara hâkim olmasından geçiyor.
Herkes anayasal sınırlarının içinde kaldığında, sorunlarımızı kavga etmeden, konuşarak çözebilmemiz mümkün.
Başbakan’ın da bunun farkında olduğunu düşünelim.
YENİ ANAYASA ZAMANI
ASLINA bakarsanız, şu andaki toplumsal iklim geniş bir uzlaşmaya dayalı, yeni demokratik bir anayasa yapmak için de önemli bir fırsat veriyor.
Bugün böyle bir anayasa yapmanın önündeki engel, zannedildiği gibi “yönetim sistemi” ile ilgili bir konu da değildir.