"Kim barış müzakeresi için bana elini uzatsa onu bitirdiler. Sizi de bitirecekler." Bu sözler, Öcalan'ın Çözüm Süreci'nde önemli mesafeler kat edildiğinde "devlete" ilettiği mesaj.
İletinin, Öcalan'ın PKK'nın kuruluşundan itibaren Türkiye'de ve dünyada kim bilir kaç hükümetle görüştüğü düşünülürse nasıl bir deneyimi barındırdığı da açık.
Hareketin kurucusu bile "bu işin bitirilmesine" öyle kolay kolay müsaade edilmeyeceğinin farkında. İşte, Çözüm Süreci'ni değerli kılan da Türkiye'deki siyasi iradenin Öcalan'ın sözünü ettiği riski göze alıp bu işe soyunmasıydı. Ve o da, ilk kez bu denli ciddi bir risk alıp, sürece yabancıları dahil etmeden çözüm geliştirmeye çalışan siyasi iradeye samimi itiraflarda bulunuyordu.
Peki ne oldu da Çözüm Süreci'nde bu aşamaya gelinmişken, bugün Türkiye'deki barış yanlılarını kaygılandıracak bir atmosfere girdik? Devlet, siyasi irade riski artık üstlenmek istemedi mi? Geri adım mı attı? Güvenlikçi politikalara mı döndü? Hayır! Bugün bile çözüm iradesinden vazgeçilmeyeceğine dair en ciddi açıklamalar sürecin yöneticisi eski iktidar partisinden geliyor. Bu ciddi göstergelerin hiçbirisine işaret edemeyenler, seçim sürecinde hükümetin, Kürt cephesinden gelen provokatif çıkışları absorbe etmek için başvurduğu naif stratejik söylemleri önümüze koyuyorlar.
Barış önemli bir konu, lütfen biraz ciddiyet. Bölgede 1. Dünya Savaşı dengelerini yeniden şekillendirecek hareketliliği yaratmak için dizayn edilen IŞİD belasını, yaratıcılarının bakış açısıyla değerlendireceksin. Mağdur olan Türkiye'yi suçlayacaksın.