Bugünlerde kimileri işi köpek nefreti boyutuna getirmişler olsa da Türkler hayvanlarla sorunu olan insanlar değildir.
Köylünün en büyük yardımcısı bir kangaldır. Şehirde de yaşam alanlarında hayvan hep vardır.
İstanbul dünyanın en çok kediye sahip şehridir mesela.
İş Türkiye'nin kırsal nüfusunun kentlere akması doyum noktasına ulaşınca çığırından çıktı.
Herkesin insan gibi müstakil evlerde yaşaması mümkün değildi. Kafesten farksız apartman dairelerinde altlı üstlü yaşamaya başladılar. Aniden oranı yükselen orta sınıfın hızlı uyum çabaları dairede hayvan besleme gibi modalar yarattı.
Kent hayatının doğurduğu sorunlardan olan yalnızlık da artınca, hayvanlar için şüphesiz bir eziyet olan bu şehirli alışkanlığı yayıldı. Mahallelerde köpek popülasyonu insan türüyle sorun yaşayacak kadar arttı.
Öyle ki birkaç yüzyıl önce köle pazarlarının kurulduğu İstanbul'da köşe başı her zevke göre köpek satan "veteriner klinkleri" açıldı!
...