Bugünlerde kimileri işi köpek nefreti boyutuna getirmişler olsa
da Türkler hayvanlarla sorunu olan insanlar değildir.
Köylünün en büyük yardımcısı bir kangaldır. Şehirde de yaşam
alanlarında hayvan hep vardır.
İstanbul dünyanın en çok kediye sahip şehridir mesela.
İş Türkiye'nin kırsal nüfusunun kentlere akması doyum noktasına
ulaşınca çığırından çıktı.
Herkesin insan gibi müstakil evlerde yaşaması mümkün değildi.
Kafesten farksız apartman dairelerinde altlı üstlü yaşamaya
başladılar. Aniden oranı yükselen orta sınıfın hızlı uyum çabaları
dairede hayvan besleme gibi modalar yarattı.
Kent hayatının doğurduğu sorunlardan olan yalnızlık da artınca,
hayvanlar için şüphesiz bir eziyet olan bu şehirli alışkanlığı
yayıldı. Mahallelerde köpek popülasyonu insan türüyle sorun
yaşayacak kadar arttı.
Öyle ki birkaç yüzyıl önce köle pazarlarının kurulduğu İstanbul'da
köşe başı her zevke göre köpek satan "veteriner klinkleri"
açıldı!
...