Meral Akşener sonunda partisini kurdu.
Adı İyi Parti (İP).
Öncelikle azminden ötürü kendisini tebrik etmek lazım. Zira adı
defalarca FETÖ iddialarıyla ilişkilendirilen birinin yeni bir
partiyle siyasi arenaya çıkması her şeyden çok "medeni cesaret"
ister. Üstelik de 15 Temmuz sonrasının atmosferinde...
Medyadaki tartışmaların dozajına bakıldığında ise bu çıkışın
toplumsal bir "ihtiyaçtan" kaynaklandığı görülüyor.
Ancak sözünü ettiğimiz ihtiyaç, sunulduğu gibi "iktidar talebiyle"
alakalı değil. Akşener'i gündeme taşıyan daha ziyade "muhalefet
açlığı."
Yani Akşener'e cesaret veren, ülkede fazlasıyla güçlü olan
iktidarın varlığı değil. Tam aksine, muhalefetin fiilen
olmaması.
Bu açlıkta MHP'nin 15 Temmuz sonrası ulusal güvenliği öncüleyip
bazı konularda iktidarla uyumlu bir ilişki kurması da etkili...
CHP'nin, 2019'un favorisi Erdoğan'ın karşısına aday olarak çıkmaya
bile cesaret edemeyen Kılıçdaroğlu gibi umut vermeyen bir isim
tarafından yönetilmesi de...
Ya da sevgisiz ve ilgisiz büyüyen çocuklar gibi, kadın bir siyasetçiye "abla" diye seslenerek iktidar nasihatleri veren eyyamcılara.
Aksi halde 15 yılda her seçim sonrasında olduğu gibi yine üzülürsünüz, hayal kırıklığına uğrarsınız.
Zira seçmeni en çok üzen, yıpratan, memleketini terk etmeyi düşünecek kadar umutsuzluğa iten "yenilgiden" çok aldatıldığını hissetmektir.
Bunun için de Akşener ve partisiyle ilgili tüm kabullerimizi ve itirazlarımızı bir kenara koyarak, işin aslına dair konuşmalıyız.
Üstelik basit bir mantık yürütmeyle ulaşabileceğimiz cevap da çok uzakta değil. *** Evet, soru belli.
Nasıl olacak da Erdoğan karşıtı muhalif blokta konumlanan bir parti, yüzde 50+1'i alıp tek başına Cumhurbaşkanı çıkartabilecek?
Yüzde 20-25'iyle CHP; yüzde 15-16'sıyla MHP; yüzde 5-6'sıyla HDP ve diğer partiler 2019 seçimlerinde yok mu olacaklar?
Ya da Akşener'in elinde, hem CHP ve HDP seçmeninden hem de Ak Parti ve MHP tabanından aynı anda oy alabilmesini sağlayacak sihirli bir iksir mi var?
Hesap üç aşağı beş yukarı ortada... Akşener'in İP'si ne alacaksa Erdoğan'a hakaret etme yarışını muhalefet sanan ve oyu iki tercihli son referandumda bile yüzde 50'yi geçmeyen mecradan alacak.
Şükür, "Ya benimsin ya kara toprağın" diyerek siyasi kindarlıkla tatmin olmak yerine akıllıca muhalefetteki payını korumaya çalışanlar da var. Doğu Perinçek ve İşçi Parti'si (Evet, o da İP) bu hesabı ilk günden gördü.
Darısı, Akşener'in toplantılarına belediyelerinden otobüsle adam taşıyan CHP'nin başına.
Ha maksat kaos olsun, sistem kilitlensin diyorlardır belki.
Ama unutmasınlar, bu seçmen artık, fanteziler uğruna hayatı oyuncağa çeviren siyasetçilere tarihte hiç olmadığı kadar kızgın.