Kuzey Kıbrıs Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı Türkiye'nin PKK-YPG'ye yönelik sınır ötesi harekâtını şu sözlerle değerlendirmiş:
"1974'te biz adına Barış Harekâtı desek de bu bir savaştı ve akan da kandı. Şimdi Barış Pınarı desek de akan su değil kandır. Bu nedenle bir an önce diyalog ve diplomasinin devreye girmesi en büyük dileğimdir."
Akıncı'nın bu çıkışını, Suriye operasyonu nedeniyle Türkiye'ye yüklenen Avrupa Birliği'ne göz kırpma olarak değerlendirenler var.
Olabilir.
Öyle ya, meşruiyetini Avrupa başkentlerinde arayan siyasiler "anavatanda" bile terör operasyonları sırasında içe doğru geğirirken, "yavru vatandakiler" ne yapsa yeridir, değil mi?
***
Ancak beni asıl ilgilendiren, Akıncı'nın bu cümleyi kurarken takiye yapmaması...
Tıpkı, PKK-YPG'ye yönelik terör operasyonuna karşı çıkmanın barışseverlik olduğunu düşünen Türkiye'deki pek çok solcu gibi, söylediklerine inanması. Ve bu perspektifinin kendi hayrına olduğunu düşünmesi.
Sözünü ettiğim bu samimiyet, bence söz konusu tartışmada havalarda uçuşan "hainlik" gibi sıfatlardan daha ağır bir problem.
Çünkü sömürgecilerin gözleri...