Gerçeklikle aramızda zaaflarımızdan kaynaklanan iki duvar var.
İlkinin tuğlaları, içinde bulunduğumuz sürecin, somut durumun ilanihaye devam edeceği algısı. Pandemiyi hatırlayın. İnsanlar ne çabuk girmişti havaya. Herkes "yeni normal" diyerek dayatılan rıza üretme mekanizmalarının gönüllüsü olmuştu.
"Nereye kadar aşı olmayacaksın?" diye şaşkınlıkla soruyorlardı.
"Hep böyle mi yaşayacağız, elbet bu pandemi de bitecek" gibi sıradan bir gerçeği dile getirdiğinizde bile "hayalci" diye küçümseniyordunuz.
İnsanın ikinci zaafı da tarihin tekerrürden ibaret olduğuna inanması.
İçinde bulunduğu evreni bütünlükçü bir şekilde algılayabildiği yanılgısına sahip tek canlı olduğumuz için bu belirsizlikte güvenli limanlara...