Gerçeklikle aramızda zaaflarımızdan kaynaklanan iki
duvar var.
İlkinin tuğlaları, içinde bulunduğumuz sürecin, somut durumun
ilanihaye devam edeceği algısı. Pandemiyi hatırlayın. İnsanlar ne
çabuk girmişti havaya. Herkes "yeni normal"
diyerek dayatılan rıza üretme mekanizmalarının gönüllüsü
olmuştu.
"Nereye kadar aşı olmayacaksın?" diye şaşkınlıkla soruyorlardı.
"Hep böyle mi yaşayacağız, elbet bu
pandemi de bitecek" gibi sıradan bir gerçeği dile
getirdiğinizde bile "hayalci" diye
küçümseniyordunuz.
İnsanın ikinci zaafı da tarihin tekerrürden ibaret
olduğuna inanması.
İçinde bulunduğu evreni bütünlükçü bir şekilde algılayabildiği
yanılgısına sahip tek canlı olduğumuz için bu belirsizlikte
güvenli limanlara...