İlk gördüğüm kadına neden yürüdüğünü soruyorum. Pınar Ayhan “Sanat için” diyor, “Kaybettiklerimizi bir de yürüyerek hatırlıyoruz. Eşlerimiz çocuklara bakıyor, onların yerine de yürüyoruz.”
Enternasyonal’i söyleyen grubun yanından geçerek arkalara doğru ilerliyorum. Yola bakan balkonlarda insanlar fotoğraf çekiyor. Karşıdaki taksi durağında şoförler el sallıyor.
İzmir’den gelen İsmail Yalçın, “Torunlarımızın hukuku, geleceği için yürüyorum” diyor: “Sağ-sol ne fark eder; adalet hepimize lazım.”
Karşıma bir bando çıkıyor, Çav Bella çalıyor. Geçenler birkaç saniyeliğine durup tempo tutuyor, yoluna öyle devam ediyor.
*
56 yaşındaki Kemal Kaplan “Yarım kilo et yesem başım dönüyor; 2 gün fazla yaşasam ne olacak? Torunum için yürüyorum. Son bir umut, belki bir şeyler değişir” diyor.