Rejim, silahlı muhalefet ve onlara destek veren İran, Rusya ile Türkiye’yi bir araya getiren Astana toplantısı daha başlamadan Amerika ve Avrupa basını tarafından başarısızlığa mahkum edilmek istendi. Önce beklentiler yükseltildi, sonra da tarafların birbirleri hakkında söylediklerinden hareketle toplantının başarısız olacağı başlar başlamaz ilan edildi. Satır başlarına ve aralarına hayal kırıklıkları eklendi.
Oysa Suriye’de doğrudan veya dolaylı savaşan neredeyse tüm tarafların bir masanın etrafına toplanabiliyor, konuşabiliyor olması bile kendi başına bir başarıydı. Kimse Astana’da sorunun çözüleceğini, savaşın 24 Ocak itibarıyla biteceğini söylememişti. Moskova’da buluşan ve Astana toplantısının sponsorluğunu üstlenen Türkiye, Rusya ve İran’ın amacı sağladıkları ateşkesin devamıydı.
***
Üç ülke ve onlara kerhen destek veren diğerleri pazartesi ve salı günleri toplandılar, konuştular, sorunun doğrudan taraflarının konuşmasını sağladılar, ateşkesin kalıcı olması için yapılması gerekenleri masaya yatırdılar. Asıl önemlisi de Suriye sorununun onları karşı karşıya getirmesini önleyecek zemini oluşturdular. Ve belli ki bu kısıtlı amaçlarının gerçekleşmesinde de başarılı oldular.
Astana buluşması bundan sonra Cenevre’de sürecek olan barış görüşmelerinin, normal hayata geçiş çabalarının altyapısını hazırladı, ateşkesin daha sağlam temeller üstüne oturmasını temin etti. Ateşkes tutmasa bile en azından sorunun doğrudan muhatabı olan üç ülkenin çözüm için bir araya gelebildiğini, oluşabilecek beklentilerin aksine Suriye yüzünden birbirleriyle çatışmayacaklarını bu toplantı dünyaya gösterdi.
Ancak kimileri sorunun çözülecekse sadece kendileri tarafından çözülmesini istediğinden, kimileri de sorunun çözümünü istemediğinden, Astana toplantısına kuşkuyla yaklaştılar. Bir mucize olur da sorun orada çözülürse diye bariz bir rahatsızlık duydular. Başka bir yerde ve başka şartlar altında gerçekleşse önemseyecekleri, önemsetecekleri toplantıyı hafife almayı, açılışında yapılan konuşmalar üstünden onu mahkum etmeyi seçtiler.