Mülteci krizi, Rusya’nın Ortadoğu hamlesi ve Suriye sorununun çözülmesi gereği Türkiye’yi bir kez daha dünya siyaset sahnesinin gündemine soktu. Almanya Başbakanı Merkel, Türkiye’yi ziyaret etti, Rusya Cumhurbaşkanı Putin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı aradı, Dışişleri Bakanı Sinirlioğlu, Rus ve Amerikalı mevkidaşlarıyla Viyana’da kısıtlı katılımlı bir toplantıda Suriye’nin geleceğini konuştu.
Haklısınız sorunlar çözülmedi ama çözümü yolunda adımlar atıldı ve çözüm dendiğinde Türkiye hatırlandı. Türkiye de kendi çıkar ve beklentilerini dillendirmek imkanı elde etti. En azından bazı beklentilerin karşılanacağına dair sözler verildi, siyasi taahhütte bulunuldu. Yeni tartışmaların fitili ateşlendi. Kıbrıs Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Anastasiadis Türkiye’nin karşılayabileceği bir karşı taleple AB pazarlığının kapısını araladı.
Bu ziyaret, temas ve açıklamaların bazılarının korktuğu gibi 1 Kasım seçimlerinde oya tahvil edilmesi mümkün değil. İnsanlar ne Merkel geldi diye, ne de Putin Erdoğan’ı aradı diye siyasi tercihlerini değiştirir. Viyana’da yapılan görüşmeler de emin olun çok az sayıda insan tarafından takip edilmiş ve önemi anlaşılmıştır. Kıbrıs da zaten iç siyasi tartışmaların dışında, kendi mecrasında akıyor.