İkinci Dünya Savaşı sonrasında kurulan ve Soğuk Savaş sonrasında da yenilenerek, AGİT gibi örgütlerle, NATO’nun Barış için Ortaklık programı ve genişleme dalgalarıyla ayakta tutulan Avrupa güvenlik mimarisi içten ve dıştan gelen etkilerle değişiyor. Bir yanda Avrupa’nın belli başlı ülkelerinin Amerika’dan daha otonom savunma mekanizması kurma isteği var, diğer yanda Rusya’nın oluşturduğuna inandıkları tehdit.
Ne Amerikasız yapabiliyorlar ne de Amerika’ya güvenebiliyorlar. Bu yüzden de bir kısmı NATO içinde, bir kısmı da AB bünyesinde yeni inisiyatifler geliştiriyorlar. Görünen o ki yakında AB, NATO benzeri bir ittifaka dönüşecek, kendine ait bir komuta kontrol mekanizması ve ciddiye alınabilecek bir savunma gücü oluşturacak. Daha önce yazdığım gibi bu değişimin Türkiye açısından da sonuçları olacak.
Çünkü Türkiye NATO’nun zayıflayan caydırıcılığından, ondan da önemlisi ona paralel oluşumun içinde yer alan ülkelerin güçlerini etkiye çevirme çabalarından mağdur olacak. Türkiye’nin dengelerini koruyabilmesi için ya AB üyesi olması ya da yeni Avrupa güvenlik mimarisinin bir yerlerinde kendine yer bulması ve çıkarlarının çeşitliliği düşünüldüğünde ulusal caydırıcılığını...