Yıllardan beri hem askerlik yaptığım dönemde, daha sonra da kendimi (gazeteci olarak nitelendirmesem de en azından) belgeselci, yazar, televizyoncu olarak nitelendirdiğim dönemlerde hep şunu vurgulamaya çalıştım: Ülkemiz 78 milyon olarak terörle mücadeleye konsantre olmadığı müddetçe asla bu terörü engelleyemeyiz. Ülkenin bir tarafı terörle uğraşırken diğer tarafı hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam ederse bu sorun, yalnızca teröristle mücadele boyutunda kalır, bataklığın kurutulması olarak niteleyebileceğimiz terörle mücadele ise yapılamaz.
Defalarca bunu yazdım ve söyledim. Bugün, 44 şehit verdiğimiz saldırının arkasından yaşananlara baktığımızda artık bu işin Sayın Cumhurbaşkanı’nın da dillendirdiği gibi ancak bir “Milli Seferberlik” ile aşılacağı ortadadır. Çünkü biz 15 Temmuz’da gördük ki, sorunları nitelikli anlamda çözemediğimizde, sorunlar büyüyor ve sonrasında bizleri esir edecek boyuta gelebiliyor. Örneğin yıllarca 7 Şubat’ı MİT Müsteşarı’nın sorunu, 17-25 Aralık’ı Başbakan’ın sorunu, Ergenekon’u askerlerin, TSK’nın sorunu olarak algıladık ve “herkesin kendi sorununu çözmesini” istedik. Oysa 15 Temmuz’da hiç ayırt etmeden hepimiz bombalandık. Terörü sadece Güneydoğu’da yaşanacak gibi algıladık; ancak bir terör örgütünün nasıl azgınlaştığını ve sokaklarda insanlarımızı nasıl acımasızca öldürebildiğini yaşadığımız yerlerde, geçtiğimiz sokaklarda çok açık gördük.
Avrupalılara, İngiliz parlamenterlere konuşma yapan akademisyenlere saldıranlara kızıyoruz. “Nasıl buna müsaade ettiler” diye tepki veriyoruz. Peki, burada üniversitelerde terör örgütü sempatizanlarının saldırısına uğrayan vatansever öğrencileri nereye koyacağız? Oradaki saldırıları nasıl nitelendireceğiz? Diyorum ya kendi ülkemizdeki sorunu milli seferberlikle çözmediğinizde ancak bu kadarını yapabilirsiniz, başarabilirsiniz. En uzakta, benim hiç görmediğim yerde yaşanan sorun benim olmadığı müddetçe, bu sorunlar çözülmüyor. Bugün geldiğimiz nokta da o. Çok acı bir tablo. 44 tane vatan evladı. Gencecik, 20’li, 30’lu, 40’lı yaşlarda… İçinde polisi, askeri, sivili… Birleştirecek, sorunları doğru anlamaya yol açacak bu ölümler keşke olmasa. Ölümler olmadan sorunların farkına varabilsek ve bu sorunları çözebilsek… 44 tane vatan evladının kaybından sonra bir sorunun milli seferberlikle çözülebileceğinin farkına varmış olmak da aslında büyük bir başarı. Hepimiz bu süreci el birliğiyle atlatmak zorundayız.