Haftasonu Bursa Kitap Fuarı’ndaydım. Tanıştığım insanlardan bir tanesi şu soruyu sordu: Neden kiitap fuarlarında insanlar yazarlara kitaplarına imza attırırlar. Aynı şekilde neden yazarlar da gelip kitaplarını imzalarlar. “Ben sonuçta profesyonel bir yazar değilim ama niçin geldiğimi içimden geldiği şekilde size anlatmaya çalışayım” dedim. Hepimiz bir şeyler yazıyor, karalıyoruz. Bunun ne kadarının okuyuculara geçtiğini görebileceğimiz, okuyucularla temas kurabileceğimiz tek yer kitap fuarlarıdır, imza günleridir. Onların gözünün içine bakarak ne anladıklarını, nasıl anladıklarını ve anlatmak istediklerimizden ne kadar etkilendiklerini ancak orada görebiliyoruz. Onlar da bize kitabın neresinden etkilendiklerini anlatıyorlar. Bir yazar için bundan daha güzel bir fırsat asla olamaz.
Ceyhun ile beraber iki tane kitap yazdık. Bunlardan bir tanesi “Bu Delileri Bir Araya Getirmeyecektiniz”. Bu kitapta PKK terör örgütüyle yürütülen barikatlar mücadelesini anlattık. Diğeri de “Darbenin Kayıp Saatleri”. Bunda da 15 Temmuz’u anlattık. Bursa Kitap Fuarı’nda özellikle Bu Delileri Bir Araya Getirmeyecektiniz kitabını okuyan polisler, askerler, onların eşleri, çocukları, yeni mesleğe girecek olan insanlar, çocukları asker veya polis olan ailelerle tanışma fırsatı buldum. Ve onların gözünden onları anlatmış olmaktan bir kez daha mutluluk duydum. Bana “Bu kitabı niye yazdınız” diye sorduklarında Ceyhun ile beraber herhalde aynı cevabı verirdik. Bir gün bir polis eşinin kaleme aldığı bir yazı okudum. Bir Özel Harekat polisinin hanımı, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde barikatlar zamanında yaşadıklarını çok kısa ama çok anlamlı bir şekilde anlatmıştı. Bu özel harekatçı polisimizin hanımı, eşinin durumunu öğrenmek için inanılmaz gayretler sarf ediyor. Aynen şöyle söylüyor: “Biliyorum orada onun telefonu açamayacağını. Biliyorum onun sıcak temasta olduğunu. Biliyorum arkadaşlarıyla beraber görev yaparken dikkatinin dağılmamasının önemli olduğunu. Ama merak ediyorum. Onun orada ne yaptığını, ne yaşadığını, sağ olup olmadığını merak ediyorum. Ama arayamıyorum. O da beni arayamıyor. O zaman baktığım tek yer var. Onun da bana mesaj gönderebileceği bir tek nokta var.