Eski dünya eskide kaldı. Birdenbire. Paradigma değişti. Yüzlerce yıllık iletişim tarzları birden çöp oldu. İnsanlar gazete, telgraf, mektup, radyo, televizyon, harita, pusula, şehir rehberi, alışveriş mağazaları, bilet, telefon ve daha başka ne varsa ceplerinde taşımaya başladı. İnternet geldi, bir şeyler oldu. Evden çıkarken cep telefonunu unutan biri endişeyle kıvranmaktansa geri dönüp cep telefonunu almadan o günü yaşanamaz kabul etmeye başladı. Bunun bir ağırlık mı yoksa hafiflik mi olduğu henüz kesinleşmiş değil. Bilgisayarların ve onlarca açık pencereyle iletişim içinde iken ölen ‘kullanıcıların’ görüldüğü bir zamandayız ve sonuçları tahlil aşamasına yetecek kadar uzun bir zaman geçirmiş değiliz. Bazan küresel ölçekte dolaşıma giren bir bir virüs, uluslararası güvenlik alarmların çalmasına yol açıyor: sığınaklara! Elektronik arka planlı asimetrik terör saldırıları, her tür tehlikeli bilgiye kolay erişim, tüm toplumların değer yargılarını, yasalarını fütursuzca ihlâl eden girişimler, her türlü küresel suç organizasyonu, e-ticaretin yaygın ve sınırsız gibi gözüken gelişimi, uluslararası devriye gezen elektronik polisler… Her şeyin ‘dijitalleşmesi’ an meselesiymiş gibi görünüyor, asla dijitalleşmeyecek temel bazı şeylerin varlığına rağmen.