Bütün uluslar çocuklarını çok sever. Her ulusun kitaplarındaki, dillerindeki çocuk sevgisi üzerine sayısız özdeyişe bakarsanız ucu bucağı olmayan bir sevgidir bu sevgi. Arada bir bozuk plaklar çıkıp, yaramaz çocukları yarım saat haşlamaktan filan söz etse de durum değişmez; resmî bir söylem olsa da herkes sever çocukları. Çocukları okullara doldururuz bu sevginin bir kanıtı olarak ve bu sevgide ne kadar kararlı olduğumuzu göstermek için bunu tatiller dışında her gün, yıllarca büyük bir disiplin içinde yaparız. Sevgi ihmale gelmez. Onları beslenmesine büyük önem veririz. Daha bebekken ağzına tıkıştırdığımız hazır mamalardan tutun, parası neyse verip her gün kanser satın alırız marketlerden. Almaz mıyız? Onkoloji servislerine bir bakmalı, kanser olma yaşı kaça düşmüş! Aa, neden acaba? Artık köylerde de ekmek yapılmıyor. Fırınların servisleri her gün köye gelip ekmek bırakıyor. Zaten köy yok artık, hepsi birer mahalle oldu.