Sonu hiç gelmeyecekmiş gibi bir kelime: Daha. Her kelimenin, duygunun başına gelip biraz daha fazla, biraz daha derin, biraz daha ilerisi veya gerisini düşündürtmek isteyen garip bir kelime. Yüksekliğin de ‘dahalanmışı’ var, alçaklığın da. Zenginliğin de yoksulluğun da. Acının da sevincin de. Yeter ki kullanılabilecek bir ‘daha’nız olsun. Ben büyüğüm, ben daha büyüğüm. Ben küçüğüm, ben daha küçüğüm, hayır en küçük benim. Komşunun üç aylık bebeği daha küçük. Ona biraz daha vicdanlı olmasını söylesene.