Birleştikçe güçlenir, iri olur, diri olur, kendi coğrafyamız ve İslam diyarında birlik ve dirliği ihya ederiz. İslam diyarının birlik ve dirliği, sadece İslam yurduna değil, tüm dünyaya adalet ve huzur demektir. Tarih bunun şahidi ve delilleriyle doludur. Ne zaman İslam ümmeti güçlü olmuşsa, gücü dünya ve insanlığın huzur ve güveni için sarf etmiştir. İslam ümmeti zayıf düştüğünde ise, peyderpey dünyanın her yanını bela ve musibetler sarmıştır. Adaletin yerini huzur, paylaşmanın yerini bencillik, barışın yerini; savaş, anarşi ve terör almıştır. İşte son bir asırda İslam diyarı ve dünyada yaşananlar…
Ali İmran suresi 103. Ayetler başladığımız konuya şimdi başka ayetlerin penceresinden bakmaya devam edelim. “Sizden, hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü meneden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir.” (Ali İmran 3/103-104)
Müfessirler, bu ayetin emri uyarınca, Müslümanlar içinde, iyiliği emreden, kötülükten alıkoyan bir içtimai kontrol müessesenin bulunmasının farz-ı kifaye olduğunu belirtmişler; ancak, bu görevi üstlenen kişilerde, görevin iyi ve hakkaniyete uygun olarak yerine getirilmesini mümkün kılacak bazı şartların bulunması gerektiğine de işaret etmişlerdir.
İslam devleti varken, bunu zaten devletin ilgili kurumları hakkıyla yerine getirir. Ancak devlet yokken, her vecibe gibi bunu da devlet sorumluluğu hassasiyetiyle yapacak bir mekanizmaya ihtiyaç vardır. İşte bu mekanizmanın adı cemaattir. İslam'ın şu genel kaidesi malumdur. “Ma la yutimmu vacibun illa bihi, fehuve vacibun.” Yani “Bir vacibin/farzın kendisine bağlı olduğu şey de vaciptir/farzdır.”
Ayetin işaret ettiği birkaç noktaya dikkat edelim: